خاطرات خواهران مهدعلیا

خب نمیدونم این را قبلا براتون گفتم یا نه؟اما چون خاطره من نیست.من بعنوان ننه ناصرجون صلاح میبینم بگمدوتا از خواهرام قبل ازدواجشون رفته بودند تو گروه کوهنوردی استان ثبت نام کرده بودند.بعد استان ما کلا صدسال یکبار رنگ برف ببینهآخرای تابستون بهشون گفته بودند میریم فلان کوه و تجهیزات مناسب کوه بیارید.خب اونا که قبلا کوه نرفته بودند و بار اولشون بود،تصورشون از کوه،همون اطراف خودمون بود که سنگه و خاک.یکی با کالج رفته بود،یکی با کتونی معمولی و یک کاپشن محض خالی نبودن عریضه برده بودن.هیچی دیگه برده بودنشون یک کوه پر برف که تا زانو تو برف بودنتازه اون آبجی که با کالج بوده یکجا کفشش درمیاد،سرپرست کوهنوردی میاد کفش را پیدا کنه.بهش میگه آخه با کالج؟؟؟بعد جوراب پارازینش را میبینه میگه جوراب پارازین؟؟؟در آخر کاپشنش را درمیاره میده خواهرم و میگه من سرما بخورم تو را با دستهای خودم میکشم.همون شد که اون دوتا کوه نرفتن دبگهو تصمیم گرفتن با بک گروه دیگه برن کویر گردی.برای اونجا هم تنها چیزی که حسابی بردن خوراکی بود.ساعت ۴صبح باید سوار ماشین میشدن که بدو ورود مسئولش میپرسه شما بیمه دارید؟اونها هم که خواب بودن،میشنون شما میوه دارید؟؟؟خواهرم با جدیت میگه بله سه تا سیب ،دوتا پرتقال،چندتا خیار و دوتا موز.گفتند یکهو اتوبوس ساکت، منفجر شدتا آخرسفر هی مسئوله میومده میگفته خانم چندتا میوه دارید؟؟و چنین شد که دیگه کویرم نرفتن.

به وبلاگ من خوش اومدین