جوری مریض شدم که روی بانوان باردار سرزمینم را سفید کردم.حالت تهوع و بی اشتهاییم به اونجا کشیده که رو به روم حتی کسی یک بیسکوییت بخواد بخوره،خونش پای خودشه،چون من تهوع دارم.آخرین باری که اینطوری شدم،یادمه ۱۹سالم بود،دلم گرفته بود با مادر و پدرم پیاده رفتیم تا یک پیتزایی نزدیک خونمون که تخت تو خیابون زده بود،چون خیابون کوچولویی بود که مثل ولیعصر دوطرفش درختهای تو هم رفته بود و چون تهش بسته بود و کسی نمیرفت،تخت زده بود.خلاصش ما رفتیم پیتزا خوردیم و همون شد که من تا یک هفته بعد با سرم زنده بودم و بعد از اون هرغذایی که آویشن داشته باشه را نمیتونم بخورم،چون به سرعت حالم بد میشه.حالا چی خوردم نمیدونم،فقط میدونم خاک تو سر هرمریضی که اینجور آدم را از پا میندازه.

ماجراهای من و پستچی محله!

قبل کرونا تنها کسی که تو خونه ما خرید اینتر.نتی میکرد داداش بزرگه بود و البته من کتاب میخریدم،چون خیلی وقتها حتی با هزینه پست،قیمت کتاب از خرید حضوری برایم به صرفه تر در میومد.اولین باری که من با آقای پستچی روبرو شدم،گواهینامه داداش بزرگه اومده بود و هیچکسی هم غیر من خونه نبود.آقای پستچی گفت برو یک چیزی بیار ثابت کنه تو خواهرشی تا من بهت بدم!! شناسنامه مامان و خودم را بردم دم در،چک کرد و گفت خب حالا که شناختمت دیگه دفعه های بعد نمیخوامتو همون تایم اهالی خونه مصمم شدن برای قیمت بهتر نت.همرا.ه،هرکدوم یک سیم ایرا.نسل بخرن و خب سیم جایزش میومد دم خونه و بالطبع من دم در تحویل میگرفتم که یکروز آقای پستچی روی موتورش گفت دختر تو چندتا سیم میخوای؟من را خسته کردی از،بس سیم خریدیخلاصش اون گذشت و چندوقت بعدش من برای کارم یکسری کتاب از نمایشگاه کتاب خریدم که نتیجش شد هرروز هفته پستچی برام یکیش را میاورد که روز آخرواقعا قاطی کرد و گفت رشته ات چیه دخترجون که اینهمه سیم کارت و کتاب خریدی؟

 از اونجایی که خواهرا و برادرا ،هرچی بخرن آدرس اینجا را میدن که در نود درصد مواردکسی هست در را باز کنه،آقای پستچی از ما شاکیهآخرین بار هم شرکت شو.نیز که من دوسال پیش براساس یک پست اینستاگرامی برای خودم و ناصرجون،فرمهاش را پر کرده بودم تا شکلات برای تولد کادو بگیرم،برای ناصرجون شکلات دادن و خب چون فامیلی ناصرجون خاله متفاوت از ماست،مامان که رفته بودن دم در تحویل بگیرن،گفته بود شما قا.جاریه ندارید که؟مامان گفته بودن سلطان صاحبق.ران نوه منهشاکی شده بود که حاج خانممممم این بچه هاتون خجالت نمیکشن آدرس شما را میدن،خب آدرس خودشان را بدناین اتفاق دو روز پیش افتاده بود،الانم،داداش بزرگه وسیله کارش را خریده بود و من رفتم تحویل بگیرم که واقعا آقای پستچی  دود از کله اش بیرون میومد که دو روز پیش دم خونتون بودم ...اینم از ماجراهای من و پستچی محلمونحالا خوبه اینفلوئنسر نیستم،وگرنه دم در میکشت منو

پ.ن:شخصا جز از خرید کتاب که البته گاهی فروشنده فاقدشعور لازم بوده و کتاب خراب که چندصفحه نداشته یا جلد پاره بوده و...برایم فرستاده،از بقیه خریدهای نتی به هیچوجه راضی نبودم.البته فقط یک خرید دیگه هم داشتم که خیلی خوب بود،اون هم لباس هندی خونه ای بود که از بندر.ترکمن برام ارسال شد و واقعا مثل عکسش بود و جنس خوبی هم داشت.بقیش هیچکدوم مطابقت نداشت و فقط اعصاب خردکن بودند.

ننم زمان حاملگی دست به قورباغه زده!!!

از اونجایی که بعضی خاله ها حکم مادر را دارن ،فسقلی میشه ناصرجون خالش

خواهرانه رفتیم بیرون،ناصرجون با غصه گفت ،من بزرگ بشم بچم نمیدونم خونه مادرجونش بیاد یا با مامانش که زنمه،بمونه خونهاما من باید حواسم به مادرم باشه و هرروز سر بزنممنم گفتم خب اگر تو ببریشون که میان،مگراینکه تو نخوای.بعد اضافه کردم،منم میام تازه، که خیلی جدی گفت نه مهدعلیا تو اونموقع پیر شدی دیگه نیا!!!گفتم وااا خب پیر بشم گناه دارم.گفت نه دیگه تو نیا و چنین شد که  اینستاگرام من از اون روز شده سرچ خانه سالمندان که تا کنکور نگرفتن،جا رزرو کنم.(میخواستم برم اونور ،حسینیه کنم کاخ.سفید را ،این ترامپولین بی تربیت گفته میخواد مهاجرها  را بیرون کنه.بی تربیت میزاشتی من بیام،خانه سالمندانم را لاکچری انتخاب میکردم،بعد زرت و پرت میکردی.اینم شانس منه،لب دریا برم،خشکیده.)

تازه در مورد آرزوهاش حرف میزد و گفت آرزو دارم خیلی پولدار بشم.منم با چشمهای براق زل زدم که بعد بگه خاله را به آرزوش که داشتن بک ماشین شاسی بلند دنده اتوماتیک خارجیه میرسونه که خیلی شیک برگشت گفت ،بعد تو بشی خدمتکار من!!!هیچی دیگه خانه سالمندان خوب سراغ دارید معرفی کنید من برم تو کار رزرو

چقدر افکار خودکشی زیاد شده.عصری خواب بودم که یکی از دوستانم زنگ زد.بقدری خواب بودم که بجای اینکه صدای گوشی را قطع کنم،زدم روی وصل تماس و تا چشمم اومد باز بره روی هم شک کردم.دیدم وصل کردم و فقط صدای گریه میاد.بدون اغراق ۳ساعت تمام با تلفن حرف زدم.چون رفیقم به مرز فروپاشی روانی رسیده بود و بهم گفت عصری که همسرم خونه نبوده،هرچی قرص تو خونه بوده از غلافش درآوردم و لیوان آب هم گذاشتم کنارم که بخورم که یکمرتبه دختردوسالش از خواب می پره و گریه را سر میده.گفت اگر گریه اون نبود زندگیم را تموم میکردم،چون تحملم تموم شده.تا زمانی که همسرش به خونه برنگشت و صداش را نشنیدم و خیالم از بودنش راحت نشد،مکالمه را با هر چرتی به ذهنم رسید ادامه دادم.تازه این رفیقم تو نظر من واقعا یک مومن واقعیه و من هربار نمازخوندنش را دیدم برخلاف من که عین کلاغه است،با عشق و با لذت بوده.اصلا دنیای خودش را داره،اهل غیبت نیست،تو زندگی هیچ کسی ندیدم سرک بکشه و سرش تو کار خودشه.اهل کمک بی چشم داشته ،اما امروز بهم  گفت مدتهاست نماز هم نمیخونم.خسته شدم،دیگه نمیکشم و تنها وصل کنندم به دنیا دخترمه و ترسم از آینده اونه.من به این فکر میکردم که داریم به کجا میرسیم که همه عزیزانمون را فراموش می کنیم تا از این رنج خودمان را به ظاهر به آرامش برسونیم؟کاش خدا خودش کمک کنه.

ظرفیت تکمیل!

دیشب جایی مهمونی بودیم.موقع برگشت من صندلی کمک راننده نشسته بودم.راننده همزمان که داشت قفل فرمون را باز میکرد و از صاحبخونه که کنار ماشین ایستاده بود تشکر میکرد و ...حواسش یک دفعه پرت شد و قفل فرمون را جای اینکه بزاره کنار پای من اون پایین،کوبید روی زانوی من و گذاشت پایین.البته هنوز هم متوجه اتفاق رخ داده نبود و خداحافظیش را کرده بود و گفت ظرفیت تکمیله؟بریم؟گفتم نه نصف ظرفیتمون پرید نمیتونیم بریمنگاهش تو ماشین چرخید و گفت تکمیله که.گفتم نخیر زانوی بنده مورداصابت قفل عصایی قرار گرفته ،نصف ظرفیت پریده