تکمیلی پست قبل

خب میخواستم پست قبل را تکمیل کنم،گفتم اون را دست نزنم بیام براتون جدیدتر بنویسم.بیایید از همون خریدای خواهرشوهرباوقار بگم تا برسیم به بقیش

جونم براتون بگه یکدونه خط چشم خریده بودم عسللللل ،فقط تا میکشیدی نمیدونم حکمتش چی بود عین شاش بچه چکه میکرد،میرید به اعصاب آدمیک ریمل هم خریدم ،فروشنده قسم خورد حجم دهندس و از سمتی هم اصلا مژه ها بهم نمی چسبن،به اون قسم دروغش قسم که عین چسب مژه ها بهم می چسبید،عین ابر بهارم میریخت پای چشم،چقدر پول اون را دادم لامصبخواهرامم نخریدن،ازبس بد بود جفتش رو دستم باد کرده

خب از مراسم بخوام بگم،از اونجا که خب خواهرشوهرم و سطح توقعاتتون باید در حد خواهرشوهرجونی باشهپذیراییشون خیلی ضعیف بود.انقدر که جلوی من و مامان و آبجی کوچیکه یک ظرف میوه بیشتر نگذاشتنکیک به ناصرخاله ندادن که خب مهدعلیا اینجا وارد شد و بشقاب کیکش را داد ناصرخالهبچم عاشق کیکه،تو روح هرکی بچم را یادش برهبقیش در کل خوب بود.دست زدیم،آقایون رقصیدن،عکسهای دست جمعی و تکی با عروس و داماد گرفتیم.از،اونجایی هم که معتقدیم زندگی دونفر با مشارکت هردو ساخته میشه،بحث جهیزیه و...نکردیم و ظاهرا به همین واسطه بدهکار شدیم.چون خبر رسیده که گفتن کل جهیزیه با داماده و چون ما نه جنوبی هستیم و نه رسمی اینچنین داریم،فعلا سکوت کردیم.(عروس هم جنوبی نیس خب که بگیم رسم منطقه اونهاست) همین دیگه این هم گزارش مبسوط یک شب شاد.

انشاالله همه جوونها خوشبخت بشن و کنار هم دلشون شاد باشه و در سختی ها پناه هم بشن.

این پست قرار بود به طنز نوشته بشه،اما انقدر این چند روز بعدش حواشی و حرف و حدیث داشته که شادی مثل قند و طنزش را بیشتر مثل کون خیار تلخ کرده.درسته که خیلی چیزها را بشما میگم که جای دیگه نمیگم،اما خیلی چیزها را هم نمی نویسم.اما فقط یک چیز را از من پیرزن به یادگار نگه دارید.همه خریدها و همه چیز تو زندگی  هزاربار تکرار میشه،اما از اول که دارید وارد یک خونواده دیگه میشین و خونواده خودتان را بزرگ میکنید،درست وارد بشید.حرف فقط حرف من باشه شاید اولش خریدار داشته باشه اما کم کم از چشم میندازه آدم را.از قدیم گفتن حد و اندازه نگه دار که اندازه نکوست.نه از این ور بوم بیفتید نه اونورش،حدوسط را همیشه تو زندگی بگیرید تا زندگی هم روی خوشش را نشون بده.